*Τροφοδοτούμενες από τον Κυρ Γιάννη, εκείνον με το καφενείο.
Είπε/έγραψε που λέτε προχτές :
Δεν υπάρχει unplayable αρχίδι, μόνο άγαρμπες γκόμενες.
Και καπάκια θυμήθηκα το παρακάτω συμβάν από τις ηρωικές μου μέρες στον Λαγό Έβρου.
Ο Α*****ς ο μάγειρας έκανε μπάνιο ένα βράδυ του Ιουλίου του 07 μετά την αναφορά, και ενώ τραγουδούσε μελαγχολικά και γλυκά κάτι από Τζένη Βάνου, άρχισε να πράττει τα καθέκαστα.Δευτερόλεπτα μετά, ανάμεσα στους μελωδικούς λυγμούς του Μίμη Πλέσσα και γάργαρα αναφιλητά για κάποια φανταστική του πρώην, κραύγασε πνιχτά σαν πονεμένο κουτάβι κάτω από γαλότσα γκάτζου κυνηγού και τότε ακούστηκε το χαρακτηριστικό "ΠΛΟΚΤΣΚ" των τορνευτών μηρών του στα τιμημένα πλακάκια της 3ης, όπως ανακαλύψαμε μερικές στιγμές αργότερα, ντουζιέρας.
Θυμάμαι τον Γ******ο να δένει την εξάρτηση και να πετάει το τσιγάρο σε bullet time τρέχοντας με αλαλαγμούς να βρει κάμερα και τον εαυτό μου να μετράει καμμένα κύτταρα όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με την κατάσταση του εκλεκτού μας μάγειρα.
Τυλιγμένος στην ημισκισμένη κουρτίνα της ντουζιέρας 3, κρατούσε στο γεμάτο σαπουνάδες αριστερό του χέρι πέος και μισό αρχίδι.Ήταν κουλουριασμένος και προσπαθούσε να ανοίξει το μουδιασμένο χέρι του από την ερωτική μέγγενη του πόνου που στιγμάτιζε ακόμα και τις παιδικές μας αναμνήσεις ψελλίζοντας "Ακούς, ακούς, ακούω να λες, ζημιές, ζημιές, μας κάνεις ζημιές αααααχ Μαράκι κοίτα με τι κάνω" με βλέμμα παιδιού ανήμπορου και ασθενικού που ζορίζεται στη σέλα του να ανέβει.
Είχαμε παγώσει.
Ο Γ******ς έμενε από μπαταρία και δεν έφτασε για την αποκαθήλωση του μαγειρικού και τιμημένου πέους και μερικές φορές εύχομαι να μην είχαμε τις αισθήσεις μας γιατί ακόμα μας στοιχειώνει.Όταν άνοιξε το χέρι του και το ύψωσε σε ένδειξη νίκης και βοήθειας συνάμα, έμεινε σιωπηλός και δάκρυσε.Κοίταξε χαμηλά και έκλαψε καθώς κοιτούσε τον ανδρισμό του που έμοιαζε να τον είχε περάσει ερπύστρια και έσβησε μέσα σε δάκρυα και σαπουνάδα από adidas λέγοντας μόνο μια θλιμμένη επικήδεια φράση.
"Ποτέ ξανά όπως εκείνη".
Δεν μιλήσαμε για αυτό μέχρι πέρσι που τον είδαμε σε μια συναυλία και κοιταχτήκαμε σιωπηλά, ξέροντας πως ο στρατός μας έκανε να δούμε τι είμαστε.
Έρμαια κακοπαιγμένων αναμνήσεων αριστερών χεριών.
Σκεφτείτε το οι καλυνηχτάκηδες!
Είπε/έγραψε που λέτε προχτές :
Δεν υπάρχει unplayable αρχίδι, μόνο άγαρμπες γκόμενες.
Και καπάκια θυμήθηκα το παρακάτω συμβάν από τις ηρωικές μου μέρες στον Λαγό Έβρου.
Ο Α*****ς ο μάγειρας έκανε μπάνιο ένα βράδυ του Ιουλίου του 07 μετά την αναφορά, και ενώ τραγουδούσε μελαγχολικά και γλυκά κάτι από Τζένη Βάνου, άρχισε να πράττει τα καθέκαστα.Δευτερόλεπτα μετά, ανάμεσα στους μελωδικούς λυγμούς του Μίμη Πλέσσα και γάργαρα αναφιλητά για κάποια φανταστική του πρώην, κραύγασε πνιχτά σαν πονεμένο κουτάβι κάτω από γαλότσα γκάτζου κυνηγού και τότε ακούστηκε το χαρακτηριστικό "ΠΛΟΚΤΣΚ" των τορνευτών μηρών του στα τιμημένα πλακάκια της 3ης, όπως ανακαλύψαμε μερικές στιγμές αργότερα, ντουζιέρας.
Θυμάμαι τον Γ******ο να δένει την εξάρτηση και να πετάει το τσιγάρο σε bullet time τρέχοντας με αλαλαγμούς να βρει κάμερα και τον εαυτό μου να μετράει καμμένα κύτταρα όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με την κατάσταση του εκλεκτού μας μάγειρα.
Τυλιγμένος στην ημισκισμένη κουρτίνα της ντουζιέρας 3, κρατούσε στο γεμάτο σαπουνάδες αριστερό του χέρι πέος και μισό αρχίδι.Ήταν κουλουριασμένος και προσπαθούσε να ανοίξει το μουδιασμένο χέρι του από την ερωτική μέγγενη του πόνου που στιγμάτιζε ακόμα και τις παιδικές μας αναμνήσεις ψελλίζοντας "Ακούς, ακούς, ακούω να λες, ζημιές, ζημιές, μας κάνεις ζημιές αααααχ Μαράκι κοίτα με τι κάνω" με βλέμμα παιδιού ανήμπορου και ασθενικού που ζορίζεται στη σέλα του να ανέβει.
Είχαμε παγώσει.
Ο Γ******ς έμενε από μπαταρία και δεν έφτασε για την αποκαθήλωση του μαγειρικού και τιμημένου πέους και μερικές φορές εύχομαι να μην είχαμε τις αισθήσεις μας γιατί ακόμα μας στοιχειώνει.Όταν άνοιξε το χέρι του και το ύψωσε σε ένδειξη νίκης και βοήθειας συνάμα, έμεινε σιωπηλός και δάκρυσε.Κοίταξε χαμηλά και έκλαψε καθώς κοιτούσε τον ανδρισμό του που έμοιαζε να τον είχε περάσει ερπύστρια και έσβησε μέσα σε δάκρυα και σαπουνάδα από adidas λέγοντας μόνο μια θλιμμένη επικήδεια φράση.
"Ποτέ ξανά όπως εκείνη".
Δεν μιλήσαμε για αυτό μέχρι πέρσι που τον είδαμε σε μια συναυλία και κοιταχτήκαμε σιωπηλά, ξέροντας πως ο στρατός μας έκανε να δούμε τι είμαστε.
Έρμαια κακοπαιγμένων αναμνήσεων αριστερών χεριών.
Σκεφτείτε το οι καλυνηχτάκηδες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου