Είμαι που λέτε πριν λίγο που ο Δίας σταμάτησε να δίνει κώλο και να βρέχει πηχτό αστρικό αρχιδόνερο και αλλάζω θέση ένα αυτοκίνητο στο μαγαζί για να μπει άλλο μέσα για φτιάξιμο.
Μετά το περίτεχνο και άρτια εκτελεσμένο παρκάρισμα μου, γυρίζοντας προς τον τιμημένο χώρο εργασίας, σήκωσα το βλέμμα μου προς το βουνό.Για αρχή είδα ότι στο σπίτι μου πρέπει να ρίχνει ακόμα πέτρες και μετά μέσα στο συνονθύλευμα από μπετό, μουντά κτίρια, ένα καμένο βουνό και κάτι καλώδια αντίκρισα κάτι που είχα να δω χρόνια.
Ένα ωραιότατο(?) ουράνιο τόξο που έπιανε(και μάλλον συνεχίζει να πιάνει όσο γράφω) όλο τον Άγιο Μήτσο από άκρη σε άκρη.
Άρχισα να διερωτώμαι/μετράω καρέ σε ταχύτητα σκέψης.
Πότε είχα δει τελευταία φορά, γιατί μου φαίνεται περίεργο το όλο συναίσθημα, είναι κάποιο Déjà vu, μάλλον είναι αλλά γιατί, πόσος καιρός από την τελευταία φορά, τι έκανα τότε, τι είχα καπνίσει τότε, με ποιους ήμουν μαζί μάρτυρας σε ένα πολύχρωμο φαινόμενο της φύσης, γιατί δεν μου έκανε ποτέ κλικ, γιατί από τότε που θυμάμαι τον σκατόψυχο εαυτό μου(από το προνήπιο πχ) δεν καταλάβαινα γιατί όλα τα υπόλοιπα παιδάκια έκαναν σαν τους πιάνει η χαρά από τον κώλο στη θέα ή χειρότερα, στην σκέψη ενός ουράνιου τόξου, καλά πόσο μαλάκες και πούστηδες ήταν οι γερμανοσκανδιναβοί που είχαν μια τέτοια γέφυρα για τους ουρανούς, γιατί πάω από τα νερά σαν το γίδι και τα πόδια μου γεμίζουν λασπόνερα, έκλεισα τους καθρέπτες στο αμάξι, αν τελικά είναι μεγάλο πρέπει να πιάνει από την Αλίμου μέχρι το μετρό, και γιατί σκατά χαίρονται εκείνοι οι μόγγολοι εκεί πέρα, ρε πούστη τι διάολο ποτέ δεν έχω δει κανένα τέτοιο πολύχρωμο αρχίδι και να το έχω συνδέσει με κάτι καλό, του πούστη τότε το 02 στη Λάρισα όμως, α ναι μάλιστα, με είχαν διώξει από το σπίτι είχα φάει 2 χυλόπιτες είχα μείνει από λεφτά είχα χτυπήσει στο κεφάλι και παραλίγο ράμματα είχαμε χάσει ένα ολάκερο εξάμηνο, είχε πεθάνει ένας χαρακτήρας που γούσταρα σε ένα campaign, οι φίλοι μου είχαν αρχίσει να καίγονται με ακυρίλες ανίμε, η ******* τελικά δεν ξέρει τι θέλει, αλλά όχι, υπάρχει μέσα στο όλο γκρίζο ένα εμπριμέ τόξο στους ουρανούς που πρέπει να σου θυμίζει ότΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ!!!!
Έτσι λιτό και αγνό βγήκε σήμερα όπως βγήκε και τότε και για λίγο ένιωσα πιο μαύρος και από ψυχή Ιάπωνα παιδεραστή cosplayer.Μαύρος αλλά καθαρός.Περίεργο θαρρώ, αλλά τόσο αναζωογονητικό, να πατάς κάτω έστω και νοητά, έστω με τέσσερις λέξεις κάτι που τόσοι βρίσκουν αξιομνημόνευτο/περίεργο/ελπιδοφόρο.
Άντε γαμήσου λοιπόν ουράνιο τόξο, κάθε φορά είσαι εκεί όταν είμαι πιο σκατά από ποτέ και θα γεύεσαι το αρμυρό μου λεκτικό και συνάμα ψυχικό φλόκι.
Επίσης να πω πως στην όλη μίρλα συνέβαλαν και κάτι gif με τη Shakira να κουνάει τον επικό της κώλο.Καλησπέρα και κάποια φάση εύχομαι καλό χειμώνα.
Γαμημένοι.
Σας αφήνω με ένα τραγουδάκι δώρο.
Μίρλα για τον Νοέμβρη.
Μετά το περίτεχνο και άρτια εκτελεσμένο παρκάρισμα μου, γυρίζοντας προς τον τιμημένο χώρο εργασίας, σήκωσα το βλέμμα μου προς το βουνό.Για αρχή είδα ότι στο σπίτι μου πρέπει να ρίχνει ακόμα πέτρες και μετά μέσα στο συνονθύλευμα από μπετό, μουντά κτίρια, ένα καμένο βουνό και κάτι καλώδια αντίκρισα κάτι που είχα να δω χρόνια.
Ένα ωραιότατο(?) ουράνιο τόξο που έπιανε(και μάλλον συνεχίζει να πιάνει όσο γράφω) όλο τον Άγιο Μήτσο από άκρη σε άκρη.
Άρχισα να διερωτώμαι/μετράω καρέ σε ταχύτητα σκέψης.
Πότε είχα δει τελευταία φορά, γιατί μου φαίνεται περίεργο το όλο συναίσθημα, είναι κάποιο Déjà vu, μάλλον είναι αλλά γιατί, πόσος καιρός από την τελευταία φορά, τι έκανα τότε, τι είχα καπνίσει τότε, με ποιους ήμουν μαζί μάρτυρας σε ένα πολύχρωμο φαινόμενο της φύσης, γιατί δεν μου έκανε ποτέ κλικ, γιατί από τότε που θυμάμαι τον σκατόψυχο εαυτό μου(από το προνήπιο πχ) δεν καταλάβαινα γιατί όλα τα υπόλοιπα παιδάκια έκαναν σαν τους πιάνει η χαρά από τον κώλο στη θέα ή χειρότερα, στην σκέψη ενός ουράνιου τόξου, καλά πόσο μαλάκες και πούστηδες ήταν οι γερμανοσκανδιναβοί που είχαν μια τέτοια γέφυρα για τους ουρανούς, γιατί πάω από τα νερά σαν το γίδι και τα πόδια μου γεμίζουν λασπόνερα, έκλεισα τους καθρέπτες στο αμάξι, αν τελικά είναι μεγάλο πρέπει να πιάνει από την Αλίμου μέχρι το μετρό, και γιατί σκατά χαίρονται εκείνοι οι μόγγολοι εκεί πέρα, ρε πούστη τι διάολο ποτέ δεν έχω δει κανένα τέτοιο πολύχρωμο αρχίδι και να το έχω συνδέσει με κάτι καλό, του πούστη τότε το 02 στη Λάρισα όμως, α ναι μάλιστα, με είχαν διώξει από το σπίτι είχα φάει 2 χυλόπιτες είχα μείνει από λεφτά είχα χτυπήσει στο κεφάλι και παραλίγο ράμματα είχαμε χάσει ένα ολάκερο εξάμηνο, είχε πεθάνει ένας χαρακτήρας που γούσταρα σε ένα campaign, οι φίλοι μου είχαν αρχίσει να καίγονται με ακυρίλες ανίμε, η ******* τελικά δεν ξέρει τι θέλει, αλλά όχι, υπάρχει μέσα στο όλο γκρίζο ένα εμπριμέ τόξο στους ουρανούς που πρέπει να σου θυμίζει ότΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ!!!!
Έτσι λιτό και αγνό βγήκε σήμερα όπως βγήκε και τότε και για λίγο ένιωσα πιο μαύρος και από ψυχή Ιάπωνα παιδεραστή cosplayer.Μαύρος αλλά καθαρός.Περίεργο θαρρώ, αλλά τόσο αναζωογονητικό, να πατάς κάτω έστω και νοητά, έστω με τέσσερις λέξεις κάτι που τόσοι βρίσκουν αξιομνημόνευτο/περίεργο/ελπιδοφόρο.
Άντε γαμήσου λοιπόν ουράνιο τόξο, κάθε φορά είσαι εκεί όταν είμαι πιο σκατά από ποτέ και θα γεύεσαι το αρμυρό μου λεκτικό και συνάμα ψυχικό φλόκι.
Επίσης να πω πως στην όλη μίρλα συνέβαλαν και κάτι gif με τη Shakira να κουνάει τον επικό της κώλο.Καλησπέρα και κάποια φάση εύχομαι καλό χειμώνα.
Γαμημένοι.
Σας αφήνω με ένα τραγουδάκι δώρο.
Μίρλα για τον Νοέμβρη.
