Ιστορίες του Σφυριού μέρος πρώτο.

Καλημέρα, καλό μήνα, να πάτε όλοι στο διάολο.
Κάθομαι και κοπανιέμαι σαν το μαλάκα πάνω σε μέταλλα και αμόνια τόσα χρόνια αλλά τώρα είναι πρώτη φορά που θα τα ακούσετε.Όχι ότι δεν με ακούτε να κοπανάω αλλά το βλέπατε ως ηχορύπανση, τώρα θα ακούσετε και την μεταλλική φωνή που για χρόνια πνίγεται σε πυρωμένα σίδερα και ιδρωμένα χέρια σιδεράδων(όσο σκατά και λάθος και να ακούγεται αυτό, μ' αρέσουν αυστηρά και μόνο τα θηλυκά σφυριά και αμόνια και ενίοτε ταυτόχρονα), και ξέρετε τι είναι το πρώτο πράμα που θα ακούσετε?Ε?
Ε?

Το παρακάτω...




Εχτές απέκτησα κανονικά δικιά μου βούληση, σκότωσα τον τελευταίο σιδερά και άρχισα να κοπανάω μόνος και χαρούμενος.Κάποιοι κακόβουλοι θα πουν ότι ανακάλυψα τη μαλακία μετά από 28 σχεδόν χρόνια και μπορεί να έχουν δίκιο, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ!ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΗΛΥΚΟ ΑΜΟΝΙ Ή/ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΟ ΣΦΥΡΙ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΚΟΠΑΝΗΜΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ!ΘΑ ΣΑΣ ΛΟΞΟΔΡΟΜΗΣΩ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΤΟΥΡΗΣΩ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ, ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΝΑ ΠΑΡΑΛΗΡΕΙΤΕ, ΘΑ ΨΕΛΙΖΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΤΟ ΗΜΙΦΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΕ ΑΝΙΕΡΟΥΣ ΕΝΤΕΧΝΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΙΣΘΟΓΕΜΕΙΣ ΚΕΦΤΕΔΕΣ, ΘΑ ΘΑ ΘΑ ΑΘΑΘΑΘΑΘΑΘΑΘΑΘΑ....




Τα είπα και ξέδωσα για το χτες.
Λίγο...

Για το σήμερα και το αύριο ετοιμάζω υλικό στο καμίνι και παρήγγειλα νέο αμόνι, ελπίζω να είναι ωραία.

Καλημέρες και να πάτε όλοι στο διάολο.